Ιχνηλατώντας τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου

 Αγαπητοι μου φίλοι,

Με αφορμή την συγγραφή του ιστορικού μυθιστορήματος μου με τον τίτλο: «Άδηλος Τάφος» από τις Εκδόσεις Μελτέμι, όπου με τον επεξηγηματικό υπότιτλο «Ιχνηλατώντας τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου», ερεύνησα και κατέγραψα μεταξύ των άλλων τα ιστορικά και τα λαογραφικά στοιχεία της θεωρίας μου για την ύπαρξή του τάφου του στην Μακεδονία και ειδικά στην Πιερία. Από αυτή την ερασιτεχνική καθόλα έρευνά μου και κατά την εκεί επίσκεψή μου στην περιοχή της Πέτρας, μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να κοινοποιήσω το παρακάτω γεγονός:

Σύμφωνα με την θεωρία μου περί του τάφου και στην περιοχή της Πέτρας η οποία ανήκει στον Δήμο Κατερίνης, αναζητούσα και την ύπαρξη μιας αιωνόβιας ελιάς, ως ένα πειστήριο για την συγγραφή του βιβλίου μου, ώστε αυτό να είναι όσο το δυνατόν τεκμηριωμένο, παρόλο που αυτό ως βιβλίο θα αποτελούσε ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Σύμφωνα με τις παραδόσεις, τους μύθους, ακούσματα και τα στοιχεία που είχα μελετήσει, θα έπρεπε να υπάρχει πάνω αρχαίο δρόμο και στην διαδρομή προς τον βράχο της βασίλισσας ένας αρχαίος ναός αφιερωμένος στον θεό Διόνυσο ως θνήσκων θεός. Έναν ναό που θα υπήρχε από την εποχή της εγκατάστασης των αρχαίων Μακεδόνων στην Πιερία. Σε αυτό τον προυπάρχοντα ναό και σύμφωνα πάντα με τα συμπεράσματα μου, οι μυημένοι πιστοί στον θεό πλέον Μέγα Αλέξανδρο, κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, θα απέδιδαν τις προβλεπόμενες τιμές, μιας και ο τάφος του στην περιοχή ήτανε μυστικός. Με βάση αυτή την θεωρία, την οποία αναλύω και στο βιβλίο μου με μυθιστορηματική γραφή, στον αύλειο χώρο αυτού του ναού, θα έπρεπε να υπήρχε μια ελιά από την εποχή της κτίσης του, κατά τον 6ο – 5ο αιώνα πΧ. Πάντα ως ιδέα και σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου και βασιζόμενος στην υπάρχουσα επιστημονική βιβλιογραφία, αυτό το ελαιόδεντρο, αν αυτό θα υπήρχε ακόμη, θα έπρεπε να έχει περίμετρο κορμού μεταξύ 14 και 17 μέτρων. Ένα γεγονός που με την πρώτη ματιά φαινότανε αδύνατον να υπάρχει, μιας και με μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο τα μεγαλύτερα ελαιόδεντρα, που είναι γνωστή η ύπαρξή τους, έχουνε όπως παρακάτω:

1. Η Αρχαία Ελιά Καβουσίου που έχει ανακηρυχθεί ως Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης, στη θέση «Αζοριά» Καβουσίου του Δήμου Ιεράπετρας στην Κρήτη με περίμετρο κορμού (στη βάση του) 21 μέτρα και περίμετρο στο ύψος των 80 εκατοστών τα 14,20 μέτρα.

2. Η ελιά των Βουβών στο χωριό Άνω Βούβες του Δήμου Κολυμπαρίου, στα Χανιά που έχει περίμετρο κορμού 12,5 μέτρα και είναι η πιο διαφημισμένη.

3. Η «Ελιά της Όρσας» στην Κοινότητα Αιαντείου της Σαλαμίνας όπου ο κεντρικός κορμός της ελιάς έχει περίμετρο 5,70 μέτρα. Γύρω από αυτόν υπάρχουν άλλοι έξι μεγάλοι κορμοί και η συνολική περιφέρεια αυξάνεται στα 12,50 περίπου μέτρα. Αυτή φημολογείται ότι φυτεύτηκε με εντολή του Πεισίστρατου για αυτό και η ντόπια κοινωνία μας πληροφορεί ότι την ελιά την είχε φυτέψει ένας πολύ μεγάλος βασιλιάς, ο Στράτος.

4. Η Ελιά (Olea europaea) του Πεισίστρατου στον περίβολο της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων στην Αττική, η οποία έχει και αυτή κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο της φύσης με περίμετρο κορμού κάπου στα δέκα μέτρα.

Κατόπιν όμως της επίσκεψης μου στην περιοχή, εξεπλάγη όταν παραδόξως εντοπίστηκε μια ελιά μέσα σε έναν ελαιώνα στην περιοχή που την αναζητούσα. Αν και η ελιά, λόγω της ηλικίας της ο κορμός της δεν ήτανε και σε πολύ κατάσταση και αν δεν πρόκειται για λάθος εκτίμηση, αυτή έχει περίμετρό στα 14,2 μέτρα περίπου.

Μετά από αυτή την ανακάλυψή μου, αφουγκράστηκα (με την βοήθεια των κατοίκων και της προέδρου της τοπικής κοινότητας) όλες τις φήμες και τις ιστορίες που κατά καιρούς λεγότανε για την περιοχή, μιας και η ανακάλυψή της αιωνόβιας ελιάς συμφωνούσε και με το σκεπτικό του μυθιστορήματος. Με έκπληξη μου πληροφορήθηκα στοιχεία που οι παλαιότεροι κάτοικοι μιλούσανε και για την ύπαρξη από τα ίχνη κάποιου αρχαίου ναού κοντά σε αυτή την περιοχή. Ένα γεγονός που με χαροποίησε αφάνταστα μιας και πολλά στοιχεία της θεωρίας μου εμφανιζότανε μπροστά μου έστω και συμπτωματικά. Ανεξάρτητα από το γεγονός που αφορούσε την συγγραφή του βιβλίου, αυτό το ελαιόδεντρο από μόνο του αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης από τους ειδικούς.

Συμπερασματικά θα έλεγα ότι αυτή η ελιά, το ιερό δέντρο των αρχαίων προγόνων μας που βρέθηκε, αν όχι συμπτωματικά, είναι ένα ελαιόδεντρο από την αρχαιότητα με κορμό περιμέτρου του εναπομένοντος κορμού του στα 14,2 μέτρα άγνωστο των πόσων αιώνων ζωής. Η εμφάνισή του και μόνο το καθιστά να συμπεριλαμβάνεται στις μεγαλύτερες και ίσως ανάμεσα στις αρχαιότερες ελιές που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο.

Κατόπιν τούτων εκτιμώ ότι επιβάλλεται η ανάδειξη του από τους αρμόδιους, ως ένα μνημείο της φύσης λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Επιπλέον πιστεύω ότι πρέπει γίνει και η μελέτη του χώρου από τους ειδικούς επιστήμονες για την ιστορικότητά του. Μόνο έτσι ίσως να φανερωθεί και η άγνωστη ιστορία που έχει ζήσει στο διάβα των αιώνων.