Η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

 

Η πλοκή του βιβλίου στηρίχθηκε σε άγνωστα ιστορικά στοιχεία, σε κείμενα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, όπως επίσης σε λαογραφικές καταγραφές αλλά και στην προφορική παράδοση τόσο των Ελλήνων όσο και των Βούλγαρων άτυπων ερευνητών που κατά βάση ασχοληθήκανε με το υπόψη θέμα. Για την παρουσίαση και την απόδοση όλων αυτών των στοιχείων, πλάστηκε ένα μυθοπλαστικό σενάριο μιας υποτυπώδους αλλά και ευχάριστης έρευνας, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να δίνει με μια συνεχή ροή των γεγονότων την πιο πιθανή εκδοχή για την αλήθεια περί αυτού του υποτιθέμενου αρχαιολογικού γεγονότος, μιας και μέχρι σήμερα δεν έχει ακόμη βρεθεί. Σημαντικό ρόλο σε αυτό το γεγονός, όπως  φαίνεται εκ του αποτελέσματος από τις ενέργειες τους, διαδραματίσανε τόσο ο Βλαντιμίρ Σις, ο τσεχικής καταγωγής και Αυστροουγγρικής υπηκοότητας καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Σόφιας όσο επίσης και ο Άγγλος αξιωματικός και αρχαιολόγος Στάνλεϋ Κάσσον με τις αρχαιολογικές  έρευνές του.

Η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

 

Ένα Μουσείο που θα περιλάμβανε στις αίθουσες του θεματικά, ότι σπουδαιότερο είχε ανακαλυφθεί μέχρι τότε και αφορούσε τις απόκρυφες επιστήμες στην τέχνη, την φυσική ιστορία τα διάφορα ορυκτά τα ζώα τα νομίσματα καθώς και τους πολυτίμους λίθους. Ένα ειδικό μουσείο που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τα αντίστοιχα σύγχρονα ανάλογα ιδρύματα. Αυτό το Μουσείο λόγω του θανάτου του Μ. Αλέξανδρου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και έμελλε να παραμείνει στην αρχική του οργάνωση που χάθηκαν τα ίχνη του και παρέμεινε ως ένα επτασφράγιστο μυστικό στο διάβα των αιώνων.

Η ύπαρξη αυτού του μουσείου έγινε αρχικά ευρέως γνωστή από ένα βουλγάρικο βιβλίο που κατέγραφε λαογραφικούς μύθους. Ένας μύθος που από ότι φαινότανε είχε βασιστεί σε έναν ελληνικό αρχαίο πάπυρο, όπως έγινε γνωστό αργότερα, ο οποίος είχε αφαιρεθεί από ένα ελληνικό μοναστήρι από Βούλγαρους αρχαιοκάπηλους συλητές. Αυτός ο πάπυρος αποτελούσε ένα τμήμα ενός χειρόγραφου, το οποίο φέρεται να είχε συνταχθεί από κάποιον μοναχό που ονομαζότανε Θύρσος και που παρουσιαζότανε ως και ο τελευταίος φύλακας αυτού του Μουσείου. Μια αποκάλυψη που έδωσε νέα διάσταση στις έρευνες όλων των βαλκανικών λαών για την ανακάλυψη του.

Η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

 

Το σχέδιο κατασκευής του Μουσείου είχε εκπονηθεί παράλληλα με την σύλληψη της ιδέας της αποθήκευσης ενός μέρους των αποθεμάτων του χρυσού της αυτοκρατορίας του σε μυστικά θησαυροφυλάκια, ως ένα δυναμικό απόθεμα για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών του βασιλείου του. Αυτό το μεγαλεπήβολο και πρωτοποριακό σχέδιο είχε γεννηθεί στο μυαλό του την περίοδο που συζητούσε με τον αρχιτέκτονα του τον Δεινοκράτη περί της αθανασίας και της υστεροφημίας του, το οποίο υλοποιήθηκε όταν αντιμετωπίστηκε το θέμα που αφορούσε την κατάχρηση και την αρπαγή του θησαυροφυλακίου των Μακεδόνων από τον θησαυροφύλακα τον Άρπαλο.

Την ιδέα της ίδρυσης, αυτού του πρότυπου εκπαιδευτικού μουσείου για την εκπαίδευση των μυημένων, την είχε δώσει ο αρχιτέκτονας του Μ. Αλεξάνδρου, ο Δεινοκράτης. Ο αρχιτέκτονας αυτός, για την ανάδειξη του μεγαλείου και την υστεροφημία του Μ. Αλέξανδρου είχε προτείνει, με την ανάληψη της εξουσίας από τον Μ. Αλέξανδρο, την κατασκευή μιας πρωτότυπης πόλης στον Άθω. Η πόλη θα κτιζότανε στην αγκαλιά του ανδριάντα του βασιλιά των Μακεδόνων που θα σκαλιζότανε πάνω στην πέτρινη επιφάνεια του όρους Άθως.

 Όταν δεν έγινε δεκτή αυτή η ιδέα του από τον Μ. Αλέξανδρο, αργότερα το 324 π.Χ. προτάθηκε η κατασκευή και δημιουργία ενός μοναδικού και πρότυπου Μουσείου το οποίο θα αποτελούσε ένα πρωτοποριακό έργο μύησης και εκπαίδευσης των πεφωτισμένων τη εποχής του. Η γενική ιδέα που ανατέθηκε στον Δεινοκράτη ήτανε, η κατασκευή ενός ιδιαίτερου εκπαιδευτικού μουσείου, που θα περιλάμβανε όλα τα σπουδαία επιτεύγματα των λαών που ο στρατηλάτης είχε συναντήσει στην πορεία του μέχρι τότε. 

Η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΝΕΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ )

 

 Το βιβλίο αυτό αφορά την μυθιστορηματική καταγραφή της έρευνας για την εύρεση ενός υποτιθέμενου αρχαιολογικού γεγονότος που είναι ένα αρχαίο μουσείο τεχνογνωσίας το οποίο κατασκευάστηκε με εντολή του Μ. Αλεξάνδρου. Σε αυτό το Μουσείο θα εκθετότανε ως υλικό για την εκπαίδευση των μυημένων λογίων, οι διάφοροι τεχνολογικοί και μη λοιποί θησαυροί των επιστημών ακμής στους οποίους είχε ενημερωθεί και συναντήσει ο Μ. Αλέξανδρος κατά την διάρκεια της εκστρατείας του στην Αφρική και την Ασία. Η περιοχή που επιλέχθηκε να συγκεντρωθούνε όλα τα εκθέματα με μεγάλη μυστικότητα ήτανε σε ένα ιερό σπήλαιο κοντά σε ένα αρχαίο κάστρο για την ασφάλειά τους, μέχρι να υλοποιηθεί η τελική κατασκευή του. Ένα κάστρο που σήμερα στην βάση του και στα ερείπιά του υπάρχει ένα μοναστήρι.

This book dealt with the fictionalized account of an investigation into the discovery of an alleged archaeological event an ancient museum of technological knowledge that was said to have been commissioned by Alexander the Great.

In this museum, various technological and other scientific treasures  representing the advanced knowledge that Alexander had encountered and learned about during his campaigns in Africa and Asia  would be exhibited as educational material for the initiated scholars.

The location chosen, with great secrecy, to gather all these exhibits was a sacred cave near an ancient castle, selected for the safety of the artifacts until the museum’s final construction could be completed. Today, at the base and among the ruins of that castle, there stands a monastery